Konferencja CAA International - Siena 2015.

piątek, 29 maja 2015 15:05

Uniwersytet w Sienie gościł delegatów na 43 międzynarodowej konferencji Computer Applications and Quantitative Methods in Archaeology (CAA), która odbyła się od 30 marca do 3 kwietnia bieżącego roku.

Konferencja CAA, organizowana regularnie co roku, od czterech dekad jest jedną z największych i bez wątpienia najważniejszą okazją do zapoznania się z osiągnięciami tzw. nowoczesnych metod badania i dokumentowania zabytków archeologicznych. W tegorocznej edycji wziąłem udział również ja, jako przedstawiciel Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.

Prezentowałem poster opisujący metodę i wstępne wyniki badań prowadzonych we współpracy wraz z mgr inż. Wojciechem Ostrowskim, reprezentującym Zakład Fotogrametrii Teledetekcji i Systemów Informacji Przestrzennej, Wydziału Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej oraz z dr. Barrym Molloy’em z University College Dublin School of Archaeology pt.: „RAW file pre-processing and 3d model quality – archaeological perspective”.

Badania dot. analizy wpływu różnych formatów, sposobów przygotowania i obróbki zdjęć cyfrowych na podstawie których tworzone są trójwymiarowe modele fotogrametryczne na finalną jakość gotowego modelu a jako materiał porównawczy wykorzystano w nich m.in. modele fotogrametryczne obiektów zabytkowych z terenu Mazowsza wytworzone dla Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w celu ich ochrony, dokumentacji lub rewitalizacji.

Warto w tym miejscu nadmienić, iż polski oddział CAA działa wyjątkowo prężnie i w najbliższym czasie, tzn. 28 - 30 maja w Cieszynie odbędzie się współorganizowana przez Stowarzyszenie Naukowe Archeologów Polskich, Instytut Archeologii Czeskiej Akademii Nauk, Słowacką Politechnikę, Muzeum w Cieszynie oraz fundację Archaeolingua regionalna edycja Konferencji CAA.

MWKZ zachęca do wzięcia udziału w konferencji, śledzenia dokonań CAA (książka abstraktów z konferencji w Sienie dostępna jest w całości, bezpłatnie na stronie internetowej CAA International lub do pobrania tutaj), a archeologów i innych specjalistów pracujących w szeroko rozumianej ochronie dziedzictwa do stosowania nowoczesnych metod badania i dokumentacji zabytków za każdym razem, gdy przyniesie to korzyść ich ochronie i przyczyni się do zachowania ich w jak najlepszym stanie dla przyszłych pokoleń.

Ochrona zabytków archeologicznych w Norwegii

piątek, 28 listopada 2014 13:16

Drugie z tegorocznego cyklu spotkań prowadzonych w ramach Seminarium Bałtyjskiego odbyło się 26 listopada br. w Państwowym Muzeum Archeologicznym w Warszawie. Seminarium Bałtyjskie organizowane jest już od 15 lat przez Instytut Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego oraz Dział Archeologii Bałtów PMA.

Ostatnie spotkanie poświęcone było dwóm zagadnieniom, projektowi badawczemu pn. Polsko-Norweska Inicjatywa Nowoczesnego Konserwatorstwa Archeologicznego „Archeologia Jaćwieży” oraz problematyce ochrony zabytków w Norwegii.

Pierwsze wystąpienie, które wygłosił dr Marcin Engel, referowało wyniki tegorocznych prac badawczych prowadzonych na stanowiskach archeologicznych w Skomacku Wielkim (woj. warmińsko-mazurskie) i Szurpiłach (woj. podlaskie), związanych z osadnictwem Jaćwingów. Główne założenia projektu – współfinansowanego ze środków EOG oraz środków własnych organizatora – obejmują m.in.:

• Przeprowadzenie szeroko zakrojonych interdyscyplinarnych badań archeologicznych,
• rekonstrukcję zespołów osadniczych Jaćwingów oraz krajobrazu kulturowego Jaćwieży,
• współpracę z władzami lokalnymi celem popularyzacji zdobytej w trakcie badań wiedzy,
• organizację konferencji sprawozdawczej i publikację wyników badań w formie popularno-naukowej.

(więcej informacji można znaleźć na stronie: www.archeologiajacwiezy.pl)

W związku z faktem, iż projekt ten prowadzony jest we współpracy polsko-norweskiej, gościem honorowym podczas seminarium był dr Martin Gollwitzer, reprezentujący Vest Agder Regional Council, Departments of Monuments and Sites, Kristiansand. Przedmiotem jego prezentacji było prawodawstwo, organizacja i rzeczywistość norweskiej archeologii.

Największe zainteresowanie zgromadzonych słuchaczy wzbudziły zwłaszcza kwestie różnic prawnych i administracyjnych między archeologią norweską a polską. Dla przykładu: w Norwegii nie istnieje rynek archeologiczny, a w związku z tym nie funkcjonują prywatne firmy archeologiczne, badania zaś mogą prowadzić wyłącznie instytucje państwowe, w tym Muzea Uniwersyteckie w Oslo, Trondheim, Tromsø, Bergen i Stavanger oraz organy samorządowe (Fylkeskommunen), Norsk institutt for kulturminneforskning czy Norweskie Muzeum Morskie – w zakresie zabytków zalegających pod wodą.

Dla przedstawicieli Wydziału ds. Zabytków Archeologicznych WUOZ w Warszawie była to doskonała okazja do przyjrzenia się bliżej problematyce konserwatorskiej kraju stawianego za przykład sprawnych rozwiązań w tym zakresie – zwłaszcza wobec trwających żywych dyskusji nt. kształtu obowiązującej w Polsce ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, a także na temat organizacji służb ochrony zabytków.

Na fotografiach:

1 – Wystąpienie dra Marcina Engla, fot. Roman Chojnowski

2 – Wystąpienie dra Martina Gollwitzera, fot. Roman Chojnowski

3 – Badania geomagnetyczne na terenie zespołu osadniczego w Skomacku Wielkim, gm. Stare Juchy, fot. Piotr Wroniecki

4 – Trójwymiarowy model grodziska w Skomacku Wielkim (Ostrowiu), gm. Stare Juchy, autorzy: M. Jaworski, S. Rzeźnik, P. Wroniecki