Taką decyzję na wniosek Wspólnoty Mieszkaniowej Bema 81, podjęła Barbara Jezierska Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków. Wpis obejmuje budynek wraz z otoczeniem i zabytkową zielenią na jego terenie.

Kamienica stanowi unikatowy jak na tamte czasy przykład mieszkalnego budownictwa socjalnego. Obiekt został wybudowany przez fabrykanta na potrzeby pracowników przędzalni, gwarantował mieszkańcom wysoki standard życia, o czym świadczy chociażby instalacja centralnego ogrzewania w budynku.

Historia:
Kamienica została zbudowana po 1893 roku z przeznaczeniem na kamienicę robotniczą, Przędzalnię i Farbiarnię „Wola”. Od 1927 roku na parterze kamienicy zlokalizowana była szkoła powszechna, a w oficynie północnej pokój nauczycielski. Pomimo ostrzału okolicznych fabryk w czasie II wojny światowej, budynek nie doznał poważniejszych uszkodzeń.

Obiekt zlokalizowany jest na działce przy skrzyżowaniu ulic Bema i Kasprzaka. Droga dojazdowa do kamienicy otoczona jest aleją kasztanowców. Kamienica to pięciokondygnacyjny budynek wzniesiony na rzucie przypominającym kształt podkowy. W północnej części głównego skrzydła kamienicy znajduje się przejazd bramny, gdzie pierwotnie podjeżdżały pociągi z dostawami węgla -  przedmiotowy budynek jako jeden z pierwszych w Warszawie miał zainstalowane centralne ogrzewanie. Za budynkiem od strony zachodniej – według relacji mieszkańców -  znajduje się zakopana w  ziemi zawrotnica kolejowa. Na klatkach schodowych zachowało się oryginalne wyposażenie w postaci schodów z lastriko, metalowe balustrady, okładzina ścienna wykonana z płytek ceramicznych (wtórnie pokrytych farbą) oraz częściowo drzwi wejściowe do mieszkań z oryginalnymi tabliczkami z numerami. Parter budynku został przekształcony tak, aby była możliwość zagospodarowania go na podzielne mieszkania.
     

Monika Dziekan
Rzecznik prasowy MW Konserwatora Zabytków