Budynek młyna w Kołbieli w rejestrze zabytków

czwartek, 12 października 2023 10:26

Prof. Jakub Lewicki, Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków wpisał do rejestru zabytków nieruchomych województwa mazowieckiego budynek młyna na terenie dawnego zespołu folwarcznego przy ul. 1 Maja w Kołbieli

Młyn jest elementem historycznego, nieistniejącego już zespołu pałacowo-folwarcznego, który do lat 90. XX wieku funkcjonował jako osobna jednostka. W 1866 roku folwark znalazł się w posiadaniu Józefa Zamoyskiego, który cieszył się szacunkiem i poważaniem wśród chłopów. Wielokrotnie w prasie podkreślano jego zasługi dla podnoszenia kultury rolnej na ziemiach polskich, szczególnie zwracano uwagę na przywileje socjalne, które wprowadzał w swoich dobrach zasady umowy o pracę zasadę wolnych dni, czy utrzymywania warunków higienicznych". Po śmierci Zamoyskiego w 1878 roku majątek odziedziczyli członkowie możnego rodu: Maurycy i Tomasz. W czasie II wojny światowej dobra przejęli Niemcy, a następnie bezpośrednio po wojnie Rosjanie. W wyniku reformy rolnej, majątek w Starej Wsi przeszedł na Skarb Państwa i był w użytkowaniu Gminnej Rady Narodowej w Kołbieli. Na skutek parcelacji wydzielono kilka części, którymi zarządzali różni właściciele. Aktualnie na mocy wygranego przetargu od 20 grudnia 2021 roku nieruchomość znajduje się w rękach prywatnych.

Budynek dawnego młyna stanowi jeden z dwóch obiektów gospodarczych wybudowanych w drugiej fazie przypadającej na lata 1866-1878. Postawiony został w latach 1871-1872 na fundamentach wcześniejszego młyna wodnego. Do 1945 roku młyn nie uległ większym przekształceniom. Po II wojnie światowej pełnił podobną funkcję. Dużej modyfikacji uległa przybudówka, głównie na skutek pożaru, jaki miał miejsce w 1956 roku. Wymianie uległy stropy i więźba dachowa oraz prawie całe przedwojenne wyposażenie młyna. Modernizacja nie wpłynęła zasadniczo na rozkład wnętrz, zlikwidowano jednak windę towarową zastępując jej miejsce klatką schodową. Zaadaptowano także poddasze tworząc kolejną kondygnację użytkową. Rozebrane zostało zachodnie skrzydło budynku, którego ślad jest czytelny na terenie obiektu. Liczne remonty dokonane po 1945 roku przyczyniły się w pewnym stopniu do zniszczenia pierwotnego wystroju architektonicznego budynku. W latach 90. XX wieku wybudowano wiatę przylegającą do elewacji frontowej, wspartą na czterech ceglanych kolumnach, co zniekształciło też nieco proporcje obiektu.

Poza układem wnętrz młyn zachował również pierwotne wyposażenie. W piwnicy zlokalizowany jest magazyn podręczny oraz urządzenia napędowe, między innymi zachowana w idealnym stanie śruba Archimedesa. Druga taka śruba znajduję się również w części użytkowej na poddaszu. Na parterze znajdują się urządzenia do mieszania mąki, komory otrębowe, czyszczarnia, pakownia mączna, waga dziesiętna, oryginalny mlewnik KK36 wyprodukowany w 1958 roku przez Fabrykę Maszyn Radomsko, która była jedną z kluczowych firm w Polsce w tamtym czasie.

Budynek dawnego Młyna Zamoyskich w Kołbieli stanowi świadectwo minionej epoki. Wprowadzone w jego bryle zmiany były nieznaczne i wiązały się głównie z rozwojem technologicznym obiektu. Wnętrze zachowało pierwotną dyspozycję wraz z podziałem funkcjonalnym na część produkcyjną z utrzymaniem linii technologicznej wraz z większością urządzeń i maszyn młyńskich produkowanych w latach 50. w różnych znanych fabrykach w tamtym okresie, co wskazuje na zachowane waloru autentyczności przedmiotowego obiekt.

Młyn zachował pierwotne walory architektoniczne, cechy stylowe oraz wysoki poziom autentyzmu oryginalnej substancji budowlanej. Budynek otrzymał dostosowaną do swojej funkcji formę, dzięki czemu stanowi indywidualnie zakomponowane dzieło architektoniczne. Oprócz ceglanego detalu dekorującego zewnętrze budynku, o cennych wartościach obiektu świadczy zachowane wyposażenie młyna. Istotne walory historyczne wynikają z powiązania z postacią Józefa Zamoyskiego, który w Starej Wsi założył bardzo nowoczesny jak na owe czasy folwark z mechanicznym młynem, owczarnią i stajniami. Był też właścicielem Towarzystwa Fabryki Wyrobów Bawełnianych w Zawierciu, współautorem "Encyklopedii Rolnictwa", prezesem Warszawskiego Towarzystwa Wyścigowego, prezesem Banku Handlowego, współzałożycielem Warszawskiego Towarzystwa Kredytowego i współzałożycielem Warszawskiego Muzeum Przemysłu i Rolnictwa. Organizował Towarzystwo Przemysłowe Lilpop, Rau i Loewensteim, zabiegał o budowę kolei Nadwiślańskiej Linii Kolejowej.