Kamienica przy Wiejskiej 11 w Warszawie w rejestrze zabytków
czwartek, 24 maja 2012 14:22
Kamienica przy ulicy Wiejskiej 11, wzniesiona w 1902 roku została wpisana do rejestru zabytków.
Obiekt jest predysponowany do wpisu do rejestru zabytków ze względu na wartość naukową, jako dobrze zachowany przykład typowej warszawskiej zabudowy mieszkaniowej przełomu XIX i XX wieku. Schemat funkcjonalno-przestrzenny rozwiązano w układzie 1,5-podwórzowym, a na każdym z pięter zaplanowano po cztery mieszkania obsługiwane przez reprezentacyjną i gospodarczą klatkę schodową, zlokalizowaną w oficynie bocznej.
Kamienica zachowała do dziś oryginalny układ bryły oraz czytelny pierwotny układ pomieszczeń. Posiada trzy oficyny. W reprezentacyjnych klatkach schodowych zachowały się posadzki na piętrach i podestach, wyłożone płytkami ceramicznymi we wzór trefla i kwiatów, tarcze herbowe z girlandą i stylizowane skrzydlate smoki, drzwi z dekoracją snycerską w formie liści akantu, cekinów, ćwieków i girland.
Budynek został wzniesiony prawdopodobnie dla Jana Wedegisa w latach 1902-1906. Kamienicę wybudowano w miejscu dawnego domu Antonia Corazziego, architekta licznych budynków neoklasycystycznych na terenie Warszawy. W 1959 roku zdjęto dekorację architektoniczną z elewacji frontowej, pozbawiając ją cech stylowych, elegancji i reprezentacyjnego charakteru ? waloru artystycznego, wyróżniającego na przełomie XIX i XX wieku, domy położone w centrum Warszawy.
Obiekt jest predysponowany do wpisu do rejestru zabytków ze względu na wartość naukową, jako dobrze zachowany przykład typowej warszawskiej zabudowy mieszkaniowej przełomu XIX i XX wieku. Schemat funkcjonalno-przestrzenny rozwiązano w układzie 1,5-podwórzowym, a na każdym z pięter zaplanowano po cztery mieszkania obsługiwane przez reprezentacyjną i gospodarczą klatkę schodową, zlokalizowaną w oficynie bocznej.
Kamienica zachowała do dziś oryginalny układ bryły oraz czytelny pierwotny układ pomieszczeń. Posiada trzy oficyny. W reprezentacyjnych klatkach schodowych zachowały się posadzki na piętrach i podestach, wyłożone płytkami ceramicznymi we wzór trefla i kwiatów, tarcze herbowe z girlandą i stylizowane skrzydlate smoki, drzwi z dekoracją snycerską w formie liści akantu, cekinów, ćwieków i girland.
Budynek został wzniesiony prawdopodobnie dla Jana Wedegisa w latach 1902-1906. Kamienicę wybudowano w miejscu dawnego domu Antonia Corazziego, architekta licznych budynków neoklasycystycznych na terenie Warszawy. W 1959 roku zdjęto dekorację architektoniczną z elewacji frontowej, pozbawiając ją cech stylowych, elegancji i reprezentacyjnego charakteru ? waloru artystycznego, wyróżniającego na przełomie XIX i XX wieku, domy położone w centrum Warszawy.
Agnieszka Żukowska
Rzecznik Prasowy
Mazowieckiego Wojewódzkiego
Konserwatora Zabytków
Rzecznik Prasowy
Mazowieckiego Wojewódzkiego
Konserwatora Zabytków
< Poprzednia | Następna > |
---|