Kamienica przy ulicy Wiejskiej 11, wzniesiona w 1902 roku została wpisana do rejestru zabytków.

Obiekt jest predysponowany do wpisu do rejestru zabytków ze względu na wartość naukową, jako dobrze zachowany przykład typowej warszawskiej zabudowy mieszkaniowej przełomu XIX i XX wieku. Schemat funkcjonalno-przestrzenny rozwiązano w układzie 1,5-podwórzowym, a na każdym z pięter zaplanowano po cztery mieszkania obsługiwane przez reprezentacyjną i gospodarczą klatkę schodową, zlokalizowaną w oficynie bocznej.

Kamienica zachowała do dziś oryginalny układ bryły oraz czytelny pierwotny układ pomieszczeń. Posiada trzy oficyny. W reprezentacyjnych klatkach schodowych zachowały się posadzki na piętrach i podestach, wyłożone płytkami ceramicznymi we wzór trefla   i kwiatów, tarcze herbowe z girlandą i stylizowane skrzydlate smoki, drzwi z dekoracją snycerską w formie liści akantu, cekinów, ćwieków i girland.

Budynek został wzniesiony prawdopodobnie dla Jana Wedegisa w latach 1902-1906. Kamienicę wybudowano w miejscu dawnego domu Antonia Corazziego, architekta licznych budynków neoklasycystycznych na terenie Warszawy.  W 1959 roku zdjęto dekorację architektoniczną z elewacji frontowej, pozbawiając ją cech stylowych, elegancji i reprezentacyjnego charakteru ? waloru artystycznego, wyróżniającego na przełomie XIX i XX wieku, domy położone w centrum Warszawy.

Agnieszka Żukowska
Rzecznik Prasowy
Mazowieckiego Wojewódzkiego
Konserwatora Zabytków

Między 1778 a 1794 r. do dawnego kościoła drewnianego w Brzózie został dobudowany murowany skarbczyk z fundacji Piotra Alkantary Ożarowskiego, w którym przechowywano bogate wyposażenie liturgiczne. W 1845 r. drewniany kościół, dzwonnica i plebania spłonęły podczas pożaru Brzózy.
W ocalałym skarbczyku, do którego dobudowano szopę, przez kolejne lata odprawiano nabożeństwa. Nowy, murowany kościół wzniesiono w 1856 r. w zachodniej części rynku,kilkaset metrów na północ od lokalizacji dawnej świątyni.Obecnie, dawny skarbczyk pełni funkcję kaplicy pw. Królowej Różańca Świętego. Upamiętnia pochowanych zmarłych na cmentarzu przykościelnym w latach 1529-1872 r. przy dawnym kościele parafialnym w Brzózie.
Budynek kaplicy-skarbczyka został wzniesiony w stylu klasycystycznym. Jest jedynym (materialnym) zachowanym elementem dawnego zespołu kościelnego (kościoła drewnianego) w Brzózie, funkcjonującego do połowy XIX w.

Agnieszka Żukowska
Rzecznik Prasowy
Mazowieckiego Wojewódzkiego
Konserwatora Zabytków

Zespół budowlany, położony w miejscowości Wyszyny Kościelne w powiecie mławskim, składający się z kościoła parafialnego pw. Matki Bożej Różańcowej, dawnego cmentarza przykościelnego z istniejącym na nim drzewostanem, ogrodzenia cmentarza przykościelnego został wpisany do rejestru zabytków.

Kościół neogotycki powstał na przełomie XIX/XX wieku, według projektu Józefa Górskiego i Stefana Szyllera. Cmentarz przykościelny funkcjonował od czasu powstania parafii (koniec XIV wieku) do połowy XIX wieku, a następnie został przekształcony w obszar urządzonej zieleni i posiada wartość historyczną. Ogrodzenie cmentarza przykościelnego z obrobionych głazów eratycznych, powstało około 1900 roku. Z uwagi na charakterystyczną dla regionu formę (świadectwo minionej epoki) uznano je za dzieło budownictwa.

Agnieszka Żukowska
Rzecznik Prasowy
Mazowieckiego Wojewódzkiego
Konserwatora Zabytków