Rafał Nadolny, Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków zaprasza na posiedzenie Forum Ochrony Zabytków, które zostało zaplanowane na poniedziałek, 27 lutego o godz. 17:00, w sali konferencyjnej, w siedzibie Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Warszawie, przy ul. Nowy Świat 18/20, 00-373 Warszawa.

Agnieszka Żukowska
Rzecznik Prasowy
Mazowieckiego Wojewódzkiego
Konserwatora Zabytków

Obiekt zlokalizowany w kwartale ulic Świętokrzyskiej, Czackiego, Traugutta i Krakowskiego Przedmieścia, został wzniesiony w latach 1953-56, według projektu Stanisława Bieńkuńskiego i Stanisława Rychłowskiego.



Gmach dawnego Ministerstwa Skarbu stanowi połączenie modernistycznego kostiumu z kanonami architektury socrealistycznej, czerpiącej z założeń pałacowych doby renesansu i baroku. Budynek składa się z centralnego czworoboku poprzedzonego od ul. Świętokrzyskiej parą skrzydeł na planie litery ?L? oraz skrzydła tylnego wzdłuż ul. Czackiego.

Obiekt prezentuje wysokie walory artystyczne ze względu na znaczny stopień zachowania oryginalnego wystroju wnętrz, który charakteryzuje się elegancją, starannym wykonaniem oraz zastosowaniem luksusowych materiałów.

Na uwagę zasługują ponadto trzy płaskorzeźby zlokalizowane nad wejściem głównym budynku autorstwa Jana Ślusarczyka, nawiązujące do stylistyki art déco.

Warto podkreślić, iż architekci gmachu kompleksowo zaprojektowali również wyposażenie wnętrz budynku: meble, żyrandole oraz metaloplastykę, które w znacznej części  zachowały się. W jednym ze skrzydeł budynku pierwotnie zorganizowano salę kinową, w której do drugiej połowy lat siedemdziesiątych XX wieku funkcjonowało kino ?Skarb?, dostępne również dla osób z zewnątrz.  

Gmach został zakomponowany z ogromną dbałością o aspekty urbanistyczne. Budynek zamyka od północy założenie osiedla Nowy Świat Zachód, zlokalizowany jest bowiem na osi urbanistycznej układu, której zasadniczą część stanowi ul. Kubusia Puchatka. Obiekt prezentuje wartość historyczną, z uwagi na fakt, że został wzniesiony, jako siedziba ówczesnego Ministerstwa Skarbu. Warto dodać, że w gmachu, od momentu powstania do dziś, udało się zachować ciągłość funkcji.

Agnieszka Żukowska
Rzecznik Prasowy
Mazowieckiego Wojewódzkiego
Konserwatora Zabytków

Kościół parafialny wzniesiono w 1930 r. Natomiast prace wykończeniowe trwały jeszcze do 1938 r. Świątynię wybudowano według projektu znanego architekta i konserwatora Jana Borowskiego.

Budynek kościoła parafialnego w Tymienicy odznacza się oryginalnym zastosowaniem form historycznych, tworzących harmonijną i spójną całość, z zaakcentowaną masywną wieżą wieloboczną. Stylistycznie wpisuje się w grupę kościołów ceglanych wznoszonych w latach międzywojennych w regionie radomskim (kościoły w Cerekwi, Brzeźnicy, Ciepielowie) o podobnych rozwiązaniach architektonicznych (masywna wieża z hełmem cebulastym, sklepienia krzyżowe, przypory, układ trzynawowy).

W czasie II wojny światowej została uszkodzona więźba, pokrycie dachowe oraz mury wieży kościelnej. Po wojnie kościół odrestaurowano dzięki staraniom kolejnych proboszczów.

Agnieszka Żukowska
Rzecznik Prasowy
Mazowieckiego Wojewódzkiego
Konserwatora Zabytków