Cmentarz rzymskokatolicki w Policznie zabytkiem

środa, 01 lutego 2017 16:46

MWKZ podpisał decyzję o wpisie do rejestru zabytków cmentarza rzymskokatolickiego „starego” z XVI w., zlokalizowanego przy ul. Starowiejskiej w Policznie (pow. zwoleński), z uwagi na zachowane wartości historyczne.

Wpisem objęto teren cmentarza wraz z nagrobkiem Tekli Boguckiej, zm. 1845 r. i Malachiasza Boguckiego, zm. 1868 r. oraz płytą nagrobną Leokadii Krassowskiej, zm. 1848 r.

Tzw. „stary” cmentarz zlokalizowany jest niedaleko kościoła pw. św. Stefana w części zwanej Starą Wsią. Powstanie cmentarza wiązało się z erygowaniem parafii polickiej w 1531 r. przez Piotra Tomickiego – biskupa krakowskiego staraniem Andrzeja Białaczowskiego i Piotra Kochanowskiego oraz wzniesieniem pierwszego kościoła drewnianego pw. św. Anny i św. Stanisława. Od 1550 r. kolatorami parafii i właścicielami Policzny było Kochanowscy herbu Korwin. W kościele polickim został ochrzczony Jan Kochanowski – najwybitniejszy twórca polskiego renesansu. Na cmentarzu przykościelnym grzebano parafian, a wśród nich członków rodziny poety, m.in. córki Urszulkę i Hannę, syna Jana i jego żonę Dorotę. W 1584 r., po sprowadzeniu zwłok z Lublina, pochowano tam również Jana Kochanowskiego. W 1610 r. szczątki wszystkich Kochanowskich przeniesiono do krypty w kościele parafialnym w Zwoleniu.

W 1. poł. XIX w. w niewielkiej odległości od kościoła założono cmentarz grzebalny. Jednak jeszcze przez kilkadziesiąt lat zdarzały się pochówki na cmentarzu przykościelnym. Z tego okresu zachowały się dwa nagrobki: Tekli Boguckiej i Malachiasza Boguckiego w formie ozdobnego cippusu z akroterionami oraz płaskorzeźbiona płyta nagrobna Leokadii Krassowskiej. Obiekty wykonano z piaskowca w stylistyce klasycystycznej. Użyto motywu wieńca laurowego, rozety, płonącej pochodni oraz klepsydry.

Cmentarz jest ważnym dokumentem kilkusetletniej historii parafii oraz dziejów rodu Kochanowskich, a z uwagi na życie i twórczość Jana Kochanowskiego zajmuje istotną pozycję na kartach historii Polski.

Decyzja nie jest ostateczna. Stronom przysługuje odwołanie do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.