Modernistyczny pawilon przy Szarej 10A w Warszawie zabytkiem

poniedziałek, 24 kwietnia 2017 09:21

Jakub Lewicki – Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków podpisał decyzję o wpisie do rejestru zabytków pawilonu, wzniesionego na początku lat 70. XX w., położonego w Warszawie przy ul. Szarej 10A z uwagi na zachowane wartości artystyczne i naukowe. Decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

Postępowanie wszczęto po rozpatrzeniu wniosku organizacji społecznych: Stowarzyszenia „Miasto Jest Nasze” oraz Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Mazowieckiej MASŁAW.

Obiekt jest jednym z niewielu już zachowanych „lekkich” śródmiejskich pawilonów, który przetrwał próbę czasu i nie uległ przekształceniom. Na potrzeby Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej – inwestora budynku, powstał nowoczesny w wyrazie kompleks hotelowy złożony z prostopadłościennego, dziewięciopiętrowego, masywu hotelowego uzupełnionego o znacznie niższy, dwukondygnacyjny pawilon restauracyjny, wchodzący w przestrzeń otaczającego parku, zespolony jednokondygnacyjnym łącznikiem z budynkiem głównym.

Bryle budynku nadano dynamiczny charakter poprzez nadwieszenie górnej kondygnacji, wyodrębnionej masywną ramą konstrukcyjną o wielobocznie kształtowanych płaszczyznach bocznych. Wykończone mozaiką i jasnym tynkiem kontrastują z ocienionymi, przeszklonymi ścianami dolnej kondygnacji, osadzonymi na proscenium tarasu zamykającego nieco wyniesioną kondygnację piwniczną. Pawilon otrzymał spójnie zaprojektowany wystrój, zarówno od strony zewnętrznej, jak i wewnątrz. Cennym jego elementem są abstrakcyjne dekoracje ścienne najprawdopodobniej autorstwa Kazimierza Gąsiorowskiego, wykonane z różnobarwnych odłamków kamiennych i szklanych, pokrywające większość elewacji, a także ściany pomieszczeń wewnątrz budynku. Sale kawiarni i restauracji wykończono jasno i ciemnobrązowymi, drewnianymi panelami zharmonizowanymi z oświetleniem zainstalowanym w kasetonach podwieszanego sufitu bądź w przyściennych, wydłużonych kinkietach. Spójny charakter wnętrza uzyskano również poprzez zastosowanie metaloplastyki, wspomnianej kraty złożonej z modułów, zawierających ażurowy ornament zestawiony z kółek i krzywek oraz balustrady schodów, w których metalowe pręty i ozdobniki ujęto masywnym drewnianym pochwytem.

Z uwagi na skalę budynku, jego kontekst przestrzenny oraz wskazaną grę brył, ochronie winien podlegać gabaryt i forma obiektu oraz rozwiązania materiałowe, zastosowane zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz obiektu, w szczególności wyżej wymienione elementy jego wystroju plastycznego.

Decyzja nie jest ostateczna. Stronom przysługuje odwołanie do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.