Kolejny zabytek w Warszawie

piątek, 17 listopada 2017 16:41

Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków – Jakub Lewicki podpisał decyzję o wpisie do rejestru zabytków kamienicy Jana Meyera, wzniesionej w latach 90. XIX wieku, położonej przy ul. Wilczej 65 w Warszawie z uwagi na zachowane wartości artystyczne i naukowe.

Kamienica została wzniesiona ok. 1890-97 roku dla Jana Meyera, właściciela zakładów tytoniowych, który posesję pod planowaną inwestycję nabył w 1883 roku od Antoniego Babickiego, dysponującego zespołem działek położonych w obrębie końcowego odcinka ul. Wilczej.

Obiekt ilustruje późno XIX-wieczne zasady urbanistyki, prezentując charakterystyczny dla tego okresu układ przestrzenny z okazałą częścią frontową uzupełnioną zespołem oficyn okalających wewnętrzne podwórze, wyjątkowo obszerne jak na standardy śródmiejskiej zabudowy tego czasu. Współtworzy tym samym wielkomiejski, stylistycznie zróżnicowany charakter ulicy Wilczej, zaś w zakresie planu, systemu komunikacji wewnętrznej i wystroju jest wartościowym przykładem określonych rozwiązań budowlanych i stylistycznych, co świadczy o wartościach naukowych obiektu. Historyczna posesja kamienicy, uwzględniona na dawnych rysunkach parcelacyjnych i na planach lindleyowskich oraz udokumentowana na kolejnych mapach i fotografiach lotniczych, przetrwała do dziś w swym oryginalnym kształcie. Tym samym odzwierciedla parcelację tej części Śródmieścia, co decyduje o jej walorze dokumentacyjnym. Zarówno sposób zagospodarowania posesji, jak i charakter wystroju świadczy o zamożności inwestora i kunszcie projektanta, co przełożyło się na wysoki poziom koncepcji architektonicznej i realizacji. Wartości artystyczne budynku koncentrują się w utrzymanej w eklektycznej konwencji fasadzie z obfitym detalem rzeźbiarsko-architektonicznym, prezentującym bogactwo motywów ornamentalnych, wśród których znalazło się także odniesienie do osoby właściciela w postaci wyeksponowanych w centrum kompozycji inicjałów. Walory te przejawiają również w jakości opracowania zachowanych wnętrz (ozdobne formy balustrad i stolarki drzwiowej, częściowo zachowane zdobienie ścian, stopni i wykończenie posadzek). Całość składa się na bogaty repertuar rozwiązań dekoracyjnych i materiałowych stosowanych w eklektycznej kamienicy warszawskiej końca XIX wieku.

Decyzja nie jest ostateczna. Stronom przysługuje odwołanie do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.