Kolejny zabytek w Warszawie

piątek, 28 września 2018 13:25

Jakub Lewicki – Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków wpisał do rejestru zabytków płd.-zach. część kamienicy położonej w Warszawie przy ul. Mostowej 20/22, z uwagi na zachowane wartości historyczne, artystyczne i naukowe.

Pierwotną kamienicę pod adresem Mostowa 22 wybudowano prawdopodobnie po 1743 r. w miejscu drewnianego budynku mieszkalnego, początkowo jako budynek trzypiętrowy. Budynek został gruntownie wyremontowany pod koniec lat 30. XX w. W sierpniu 1944 r. kamienica w wyniku działań wojennych została doszczętnie wypalona i zburzona. Ostatecznej rozbiórki dokonano w 1949 r. Kamienica została odbudowana między 1951 a 1954 rokiem wraz z sąsiednią o numerze 20 i scalona z nią funkcjonalnie. Projekt odbudowy uwzględniał pierwotną ilość pięter oraz obrys historycznych fundamentów, natomiast ze względu na zmianę koncepcji zabudowy ulicy, parter został zaprojektowany jako mieszkalny (wcześniej był handlowy).

Historyczny plan kamienicy i jej lokalizacja dokumentują dawną parcelację najstarszej części Warszawy, zaś historyzująca forma nawiązuje do przedwojennej szaty architektonicznej ulicy Mostowej. Kamienica stanowi również cenne świadectwo dzieła powojennej odbudowy. Budynek jest integralną częścią Starego Miasta, znajduje się na terenie wpisanym do rejestru zabytków oraz znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie części miasta, wpisanej w 1980 r. na listę światowego dziedzictwa UNESCO, jako przykład niemal całkowitej rekonstrukcji historycznego centrum miasta, ukształtowanego na przestrzeni od XIII do XX w. Jako dzieło odbudowy historycznego założenia, zrealizowanej z uwzględnieniem współczesnych potrzeb mieszkaniowych, jest świadectwem przemian architektury mieszkaniowej okresu powojennego w Warszawie i zasługuje na ochronę w całości łącznie z wnętrzami. Na walory architektoniczne budynku składają się tradycyjne motywy zdobnicze (gzymsy, obramowania okien) jednorodne stylistycznie z architekturą staromiejską. Kamienica stanowi również wartościowy dokument działalności projektowej wybitnego polskiego architekta Stanisława Brukalskiego wraz z zespołem oraz przykład stosowanych wówczas rozwiązań kompozycyjnych, funkcjonalnych i zdobniczych.

Decyzja nie jest ostateczna. Stronom przysługuje odwołanie do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

< Poprzednia		Następna >