Kamienica przy ul. Lwowskiej 10 w rejestrze zabytków

poniedziałek, 19 listopada 2018 15:10

Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków - Jakub Lewicki - wpisał do rejestru zabytków nieruchomych kamienicę położoną w Warszawie przy ul. Lwowskiej 10.

Nieruchomość wzniesiona została w latach 1927-28 według projektu autorstwa Zdzisława Mączeńskiego (zmienionego przez Stanisława Szcześniaka) jako dom mieszkalny dla pracowników Banku Polskiego. Jest to budynek o konstrukcji ceglanej z ogniotrwałymi stropami i strychem, połączony w tylnej części z czterema jednotraktowymi oficynami bocznymi oraz dwutraktową oficyną poprzeczną, współtworząc układ dwupodwórzowy, zamknięty w pierwszym dziedzińcu i otwarty od wschodu w drugim, utrzymany jest w stylu neoklasycystycznym z akcentami polskiej sztuki dekoracyjnej. Obiekt znajduje się w południowej części dzielnicy Śródmieście, po wschodniej stronie ulicy Lwowskiej, w zwartej zabudowie ulicznej. Posiada niewątpliwe wartości historyczne, artystyczne i naukowe umożliwiającego objęcie go ochroną poprzez wpis do rejestru zabytków nieruchomych. Grupa kamienic przy ul. Lwowskiej stanowi cenny zespół śródmiejskiej architektury pochodzący z początku XX w. o bogatym repertuarze rozwiązań dekoracyjnych i funkcjonalnych. Na tym tle kamienica przy ul. Lwowskiej 10 prezentuje się jako obiekt o indywidualnym wyrazie artystycznym, wysokim standardzie wykończenia oraz znacznym poziomie zachowania oryginalnej substancji zabytkowej. Ponadto jej w pełni czytelna forma architektoniczna oraz rozwiązania przestrzenne i funkcjonalne dokumentują historię budownictwa mieszkaniowego na terenie Śródmieścia Południowego z okresu dwudziestolecia międzywojennego. Tradycyjny układ budynku połączony został ponadto z nowoczesnymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi oraz funkcjonalnymi (m. in. stropy ogniotrwałe i windy elektryczne). Na walory artystyczne budynku składają się tradycyjne motywy zdobnicze (gzymsy, obramowania okien, boniowania, pilastry, lizeny, kolumny, kuta, dekoracyjna, żelazna brama i bariery balkonowe) oraz zachowane elementy wyposażenia wnętrz (bardzo bogato zdobiona stolarka drzwiowa, sztukaterie w klatkach schodowych i mieszkaniach, szafy wnękowe, klamki, obudowy lamp, dzwonki do drzwi, obudowy grzejników, drewniane, terakotowe i ceramiczne posadzki o różnych kolorach i wzorach). Kamienica stanowi również wartościowy dokument działalności projektowej cenionych, polskich architektów: Zdzisława Mączeńskiego oraz Stanisława Szcześniaka. Budynek posiada również istotne walory naukowe jako przedmiot badań przemian stylistycznych tradycyjnego budownictwa mieszkaniowego obszaru Śródmieścia Południowego w okresie dwudziestolecia międzywojennego oraz rozwoju rzemiosła artystycznego i technik budowlanych.

< Poprzednia		Następna >