Kolejna staromiejska kamienica w rejestrze zabytków

piątek, 15 lutego 2019 15:33

W dniu 21 stycznia 2019 roku Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków podpisał decyzję o wpisie do rejestru zabytków kamienicy położonej przy ul. Krakowskie Przedmieście 29 / Koziej 4.

Pierwotną kamienicę przy ul. Krakowskie Przedmieście 29 / Koziej 4 wybudowano w 1699 r., w roku 1700 dom został powiększony i należał do Cechu Rzeźników. W okresie międzywojennym w budynku mieścił się salon fryzjerski oraz zakład fotograficzny Optofot. Budynek został wypalony podczas powstania warszawskiego. Odbudowę rozpoczęto 21 lipca 1948 r. Kamienica zyskała nowy wystrój. Zmniejszono także ilość kondygnacji w porównaniu do stanu sprzed wojny.

Przedmiotowa kamienica dwufrontowa usytuowana jest na rzucie prostokąta o krótszych bokach w pierzejach zabudowy ulic Krakowskie Przedmieście i Koziej. Zaprojektowana została jako element rozszerzającej się ku północy parceli, z wejściem na klatkę schodową umieszczonym od strony ul. Koziej. Budynek został wzniesiony jako murowany z cegły pełnej ceramicznej, o zwartej bryle, przykryty dachem mansardowym, krytym ceramiczną dachówką holenderką (esówką), z kalenicą podkreśloną gąsiorami. Obiekt o trzech kondygnacjach naziemnych, piwnicy i użytkowym poddaszu wzniesiony jest na ceglanych fundamentach pierwotnej konstrukcji. W osi środkowej drugiej kondygnacji znajduje się ośmiokwaterowe, częściowo przeszklone, okno balkonowe oraz prostokątny balkon z kutą, dekorowaną ornamentalnie balustradą. Okna w najwyższej kondygnacji mają formę zwieńczonych trójkątnymi frontonami lukarn. Stropy Kleina oparte są na oryginalnych belkach pozostawionych w trakcie odbudowy. W jedynej klatce schodowej znajdują się schody o konstrukcji żelbetowej, licowane szarym lastryko. Zachowana jest oryginalna kuta balustrada schodów i bariery przyokienne złożone z przęseł ujętych grubymi prętami o kwadratowym przekroju, wypełnionych trzema tralkami z motywami kul, pąków kwiatów i ślimacznic.

Przedmiotowa kamienica przedstawia niewątpliwe wartości historyczne, artystyczne i naukowe. Jej historyczny plan i lokalizacja dokumentują dawną parcelację jednej z najstarszych części Warszawy, zaś historyzująca forma nawiązuję do przedwojennej szaty architektonicznej ulic Krakowskie Przedmieście i Koziej. Budynek jest integralną częścią uznanego za pomnik historii Traktu Królewskiego. Znajduje się na terenie wpisanym do rejestru zabytków oraz w strefie buforowej części miasta wpisanej w 1980 r. na listę światowego dziedzictwa UNESCO, jako przykład niemal całkowitej rekonstrukcji historycznego centrum miasta ukształtowanego na przestrzeni od XIII do XX w. Dlatego też stanowi cenne świadectwo dzieła powojennej odbudowy. Kamienica jest również wartościowym dokumentem działalności projektowej dwóch wybitnych polskich architektów: Mieczysława Kuźmy i Zygmunta Stępińskiego. Jest to doskonały przykład stosowanych wówczas rozwiązań kompozycyjnych, funkcjonalnych i zdobniczych.