Zespół budowlany dawnej Fabryki Cukrów F. Anczewskiego przy ul. 11 Listopada 10A w Warszawie został wpisany do rejestru zabytków

wtorek, 17 listopada 2020 09:21

Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków wpisał do rejestru zabytków nieruchomych województwa mazowieckiego historyczny zespół budowlany dawnej Fabryki Cukrów F. Anczewskiego, składający się z oficyn południowo-wschodniej i południowo-zachodniej oraz budynku piekarni, wraz z terenem posesji, położony przy ul. 11 Listopada 10A w Warszawie, z uwagi na zachowane wartości historyczne, artystyczne i naukowe.

Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków wpisał do rejestru zabytków nieruchomych województwa mazowieckiego historyczny zespół budowlany dawnej Fabryki Cukrów F. Anczewskiego, składający się z oficyn południowo-wschodniej i południowo-zachodniej oraz budynku piekarni, wraz z terenem posesji, położony przy ul. 11 Listopada 10A w Warszawie, z uwagi na zachowane wartości historyczne, artystyczne i naukowe.

Wyroby fabryki takie jak m.in. biszkopty, cukry i czekolada sprzedawane były w Śródmieściu, w sklepach firmowych na ul. Niecałej i ul. Marszałkowskiej. W latach 1900-1925 właścicielem zakładu był Teodor Lissowski, za jego czasów firma działająca wciąż pod dawną nazwą zatrudniała ok. 100 pracowników. W 1955 r. zespół przeszedł na własność Skarbu Państwa.

Historyczny zespół budowlany dawnej Fabryki Cukrów F. Anczewskiego znajduje się w południowej części dzielnicy Praga-Północ, na tyłach budynku mieszkalnego przy ul. 11 Listopada 10, wybudowanego współcześnie na miejscu dawnej drewnianej kamienicy. Budynki posadowione są na nieregularnej posesji, a ich lokalizacja dopasowana jest do jej kształtu. Zespół składa się z oficyny przylegającej do południowo-wschodniej granicy działki z niewielkim ukośnie dostawionym skrzydłem przylegającym do szczytu działki od strony północno-wschodniej, mniejszej oficyny dostawionej do południowo-zachodniej krawędzi posesji oraz wolnostojącego budynku piekarni.

Wszystkie budynki zespołu są murowane z cegły ceramicznej pełnej na zaprawie wapiennej, posadowione na ceglanych cokołach, nakryte dachami krytymi papą na pełnym deskowaniu. Większość okien w budynkach zespołu zachowała się w oryginalnej formie z oryginalnymi klamkami, zawiasami i okuciami. Drzwi we wnętrzach zostały w dużej mierze wymienione na współczesne, zachowały się pojedyncze egzemplarze drewnianych drzwi ramowo-płycinowych i profilowane odrzwia oraz drzwi deskowe w piwnicach.

Zabudowa zespołu zachowała w znacznym stopniu pierwotną formę architektoniczną. Na walory artystyczne budynków składają się motywy zdobnicze charakterystyczne dla budownictwa ceglanego takie jak ceglane gzymsy z motywami kostkowymi, zwieńczenia okien i drzwi z klińcowymi zwornikami, doświetlenie wnętrz wysokimi wielokwaterowymi oknami czy pionowe podziały elewacji w formie masywnych lizen. Walory artystyczne dostrzegalne są również w konsekwentnie zastosowanej skali zabudowy oraz jej układzie dostosowanym do nieregularnego kształtu działki.

Historyczna wartość przedmiotowego zespołu wiąże się z działalnością Fabryki Cukrów F. Anczewskiego i przemysłową tradycją Pragi-Północ. Stanowi on świadectwo zamkniętej już epoki w rozwoju architektury i urbanistyki tej części miasta oraz cenny dokument historii ulicy oraz jej rozwoju budowlanego, a także istotne źródło wiedzy na temat historii architektury przemysłowej łączącej w sobie funkcjonalność z cechami stylistycznymi tradycyjnej architektury ceglanej,

Zespół, będący reliktem zabudowy postindustrialnej, posiada również walory naukowe, jako przedmiot badań historii ceglanego budownictwa przemysłowego. Źródłem walorów poznawczych przedmiotowego zespołu jest jego warstwa materialna: technologia wykonania, użyte materiały budowlane, detal architektoniczny typowy dla architektury przemysłowej początku XX wieku, jak również zastosowane rozwiązania techniczne i funkcjonalne. Zabudowa dawnej fabryki jest również źródłem wiedzy na temat historii Pragi, jej przemysłowej przeszłości oraz związanych z nią osób i zakładów produkcyjnych.

Decyzja wpisu do rejestru zabytków jest ostateczna. Strony zrzekły się prawa do wniesienia odwołania.

< Poprzednia		Następna >