Kolejne zabytki Warszawy i Mazowsza

środa, 01 września 2010 10:52

Barbara Jezierska Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków wpisała do rejestru zabytków kolejne dwa obiekty: budynek magazynu warsztatowego kolei warszawsko-terespolskiej, mieszczący się  w Warszawie przy ulicy Lubelskiej 33 oraz willę ?Wierzbówek?, położoną w Otrębusach przy ulicy Natalińskiej 8.

Willa "Wierzbówek"

Oba zabytki przedstawiają dużą wartość historyczną jako relikty dawnej zabudowy terenów, na których powstały.

Magazyn warsztatowy jest najstarszym zachowanym w pierwotnej formie budynkiem  linii kolejowej warszawsko-terespolskiej, istniejacym obecnie na stacji Praga.  Jego budowa ? według projektu Alfonsa Kropiwnickiego -  przypada na 1868 rok.

W związku z tym, budynek przy Lubelskiej 33 należy do najstarszych zachowanych na warszawskiej Pradze obiektów murowanych. Został uwieczniony na pochodzacej z 1873 roku fotograficznej panoramie Pragi. Satnowi tym element o istotnym znaczeniu dla tożsamości kulturowej dzielnicy.  Jest ponadto jedną z nielicznych zachowanych warszawskich realizacji  projektu architektonicznego autorstwa Alfonsa Kropiwnickiego. Większość z zaprojektowanych przez tego architekta budynków ( takich jak m.in. kamienica przy ul. Rymarskiej 10 czy dom przy ul. Żabiej 3 z płaskorzeźbą P. Malińskiego, przedstawiającą triumf  Cerery ) uległa zniszczeniu podczas II wojny światowej.  W konstrukcji zabytkowego magazynu warszatowego kolei warszawsko-terespolskiej w stanie nienaruszonym przetrwała drewniana więźba dachowa z 1863 roku oraz oryginalna stolarka okienna.

Willa ?Wierzbówek? położona jest na terenie zalesionej działki, w której głębi znajdują się dwa groby żołnierzy polskich, poległych w czasie II wojny światowej.  Budynek położony jest w obrębie dawnego majątku Natalin, który swoja nazwę zawdzięcza Natalii ? małożonce zalożyciela majątku ? Stanisława Scholtze, właściciela wytwórni wódek i win. Nazwa ?Wierzbówek?, według lokalnej tradycji,  wywodzi się od nazwiska pierwszej właścicielki ? Wandy Wierzbowskiej.

Wybudowana najprawdopodobniej w latach 20-tych XX w. willa, stanowi przykład popularnego w tym okresie stylu dworkowego. Ponadto przedstawia dużą wartość historyczną jako relikt przedwojennej zabudowy Otrębus a jednocześnie posiada niewątpliwe  walory artystyczne ze względu na malowniczą, mocno urozmaiconą bryłę architektoniczną.

Wewnątrz zabytkowej willi zachowały się elementy pierwotnego wyposażenia w postaci schodów drewnianych z balustradą, posadzki ceramicznej oraz pozostałości pieca kaflowego.