Nowoczesna medycyna w zabytkowym otoczeniu

środa, 08 września 2010 10:44

Europejskie Centrum Zdrowia ?Otwock? - pod taką nazwą
7 września 2010 roku zainaugurowała swoją działalność pierwsza w Polsce klinika o profilu onkologiczno-kardiologicznym.
Mieści się ona w zabytkowych, zaadaptowanych do funkcji szpitalnej, budynkach  Zespołu dawnego Wojskowego Sanatorium Przeciwgruźliczego w Otwocku, przy ulicy Borowej 14/18.  Wszystkie prace dotyczące modernizacji  budynków oraz przystosowania ich do funkcji  medycznych, odbywały się w uzgodnieniu z Barbarą Jezierską Mazowieckim Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków.

Obecny kształt dawnej siedziby sanatorium przeciwgruźliczego jest wynikiem współpracy pomiędzy Mazowieckim Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków a Dyrekcją Europejskiego Centrum Zdrowia ?Otwock?. Dzięki uzgodnieniom konserwatorskim, trwającym od 2005 roku, udało się zachować walory zabytkowe obiektu, przy jednoczesnym spełnieniu standardów nowoczesnej placówki medycznej.

Na terenie dzisiejszej kliniki mieściło się Wojskowe Sanatorium Przeciwgruźlicze, które w latach międzywojennych było jednym z trzynastu zakładów leczniczych funkcjonujących na terenie Otwocka. Od 1923 roku przysługiwał mu oficjalny status uzdrowiska oraz opinia jednego z najnowocześniejszych sanatoriów przeciwgruźliczych w calej Polsce.  Wpisem do rejestru zabytków objęta jest spora część zabudowy: między innymi budynek główny,  budynek prosektorium wraz z kaplicą-morgą, wartownia, wieża ciśnień oraz  budynki mieszkalne ? wśród nich dawny dom lekarzy oraz budynek administracyjny. Ponadto ochroną konserwatorską objęty jest cały teren dawnego sanatorium.

Najcenniejszym elementem wpisanego do rejestru zabytków zespołu jest budynek główny, wzniesiony według projektu  Edgara Norwertha. Ten budynek, wraz z łącznikiem i kuchnią, jest jednym z czołowych przykładów umiarkowanego funkcjonalizmu w architekturze polskiej okresu międzywojennego. Ponadto, jest uznawany za jedno z najlepszych dzieł wybitnego architekta.

W 2008 roku Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków wydał pierwsze decyzje odnośnie modernizacji tego obiektu, które stanowiły tym samym bazę dla podjęcia prac oraz dalszych uzgodnień dotyczących terenu zabytkowego sanatorium.  Podczas konsultacji projektowych brano pod uwagę przede wszystkim uwzględnienie bardzo dobrze zachowanej oryginalnej struktury budynku oraz elementów jego pierwotnego wystroju - zarówno zewnętrznego, jak i wewnętrznego, wraz z elementami wyposażenia, posiadającymi wartość dokumentacyjną. W 2008 roku wydane zostało zezwolenie na zabudowę tarasów w szczycie budynku szpitala. W kolejnym roku zdecydowano o wykonaniu zabudowy szklaną ścianą części tzw. ?małych tarasów? . Uzgodniono również remont oraz przeszklenie łącznika pomiędzy budynkiem głównym a kuchnią. Szczegółowym ustaleniom podlegała wymiana tynków zewnętrznych, by możliwie jak najlepiej odtworzyć szlachetną wyprawę terrazytową elewacji budynku.

Oprócz najistotniejszego budynku głównego, przy którym prace zostały już zakończone, uzgodnienia konserwatorskie objęły również jego otoczenie. Dzięki temu właściwą opieką i pielęgnacją otoczono leśny teren, decydujący o pierwotnej, uzdrowiskowej funkcji tego miejsca. Dalsze etapy zagospodarowania polegały na realizacji przebiegów dróg dojazdowych wraz z oświetleniem oraz konserwacji alejek  spacerowych i elementów małej architektury. Obecnie trwają  prace przy remoncie i przebudowie między innymi budynku dawnej kuchni  oraz budynku administracyjnego.