Czy dba się o piękno miast i ogrodów w powiecie piaseczyńskim?,  czy będzie postęp w sprawie ochrony zabytków w  Konstancie - Jeziornie? Nad tymi i innymi zagadnieniami zastanawiali się uczestnicy konferencji poświęconej ochronie zabytków powiatu piaseczyńskiego. Honorowy patronat nad konferencją objęła Barbara Jezierska Mazowiecki Wojewódzki Konserwator  Zabytków.

Podczas spotkania została przedstawiona problematyka dotycząca ochrony zabytków w  powiecie piaseczyńskim  oraz aspekty prawne ich ochrony ze szczególnym uwzględnieniem Konstancina – Jeziorny. Utworzenie parku kulturowego na terenie miasta wzbudziło duże zainteresowanie społeczności lokalnej.
Na zakończenie konferencji Towarzystwo Miłośników Piękna i Zabytków Konstancina podjęło uchwałę, powołującą Forum Ochrony Zabytków Konstancina– Jeziorny.


Monika Dziekan
Rzecznik MW Konserwatora Zabytków

W dniach 15 – 17 października 2009 r. w Toruniu odbyły się XIV Targi Konserwatorskie, XII Forum Konserwatorów Zabytków o raz VI Targi Kościoły. W spotkaniach uczestniczyła Wojewódzka Konserwator Zabytków Barbara Jezierska oraz pracownicy Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków.
Targi w Toruniu to największe  i najważniejsze tego typu wydarzenie w Polsce. Odbiorcami targów są specjaliści związani zawodowo z ochroną  i konserwacją zabytków, a także zajmujących się wyposażeniem obiektów sakralnych.
Pierwszy dzień forum Konserwatorów, to warsztaty poświęcone problematyce zachowania oryginału i jego granic w przestrzeni urbanistycznej na przykładach toruńskich dzieł sztuki z dziedziny malarstwa, rzeźby, czy kamienia.
Przez dwa następne dni uczestnicy Targów zapoznali się z pojęciem oryginału w ochronie zabytków w ujęciu doktrynalnym oraz definicją autentyzmu w miejskim, wiejskim i industrialnym krajobrazie kulturowym.

Monika Dziekan
Rzecznik prasowy MW Konserwatora Zabytków

Taką decyzję na wniosek Wspólnoty Mieszkaniowej Bema 81, podjęła Barbara Jezierska Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków. Wpis obejmuje budynek wraz z otoczeniem i zabytkową zielenią na jego terenie.

Kamienica stanowi unikatowy jak na tamte czasy przykład mieszkalnego budownictwa socjalnego. Obiekt został wybudowany przez fabrykanta na potrzeby pracowników przędzalni, gwarantował mieszkańcom wysoki standard życia, o czym świadczy chociażby instalacja centralnego ogrzewania w budynku.

Historia:
Kamienica została zbudowana po 1893 roku z przeznaczeniem na kamienicę robotniczą, Przędzalnię i Farbiarnię „Wola”. Od 1927 roku na parterze kamienicy zlokalizowana była szkoła powszechna, a w oficynie północnej pokój nauczycielski. Pomimo ostrzału okolicznych fabryk w czasie II wojny światowej, budynek nie doznał poważniejszych uszkodzeń.

Obiekt zlokalizowany jest na działce przy skrzyżowaniu ulic Bema i Kasprzaka. Droga dojazdowa do kamienicy otoczona jest aleją kasztanowców. Kamienica to pięciokondygnacyjny budynek wzniesiony na rzucie przypominającym kształt podkowy. W północnej części głównego skrzydła kamienicy znajduje się przejazd bramny, gdzie pierwotnie podjeżdżały pociągi z dostawami węgla -  przedmiotowy budynek jako jeden z pierwszych w Warszawie miał zainstalowane centralne ogrzewanie. Za budynkiem od strony zachodniej – według relacji mieszkańców -  znajduje się zakopana w  ziemi zawrotnica kolejowa. Na klatkach schodowych zachowało się oryginalne wyposażenie w postaci schodów z lastriko, metalowe balustrady, okładzina ścienna wykonana z płytek ceramicznych (wtórnie pokrytych farbą) oraz częściowo drzwi wejściowe do mieszkań z oryginalnymi tabliczkami z numerami. Parter budynku został przekształcony tak, aby była możliwość zagospodarowania go na podzielne mieszkania.
     

Monika Dziekan
Rzecznik prasowy MW Konserwatora Zabytków