Nowa zabytkowa kamienica

poniedziałek, 21 marca 2011 16:47

Barbara Jezierska Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków objęła ochroną konserwatorską kamienicę w Alejach Ujazdowskich 37 w Warszawie, powstałą po 1819 roku.  Obiekt został wpisany do rejestru zabytków na wniosek wspólnoty mieszkaniowej.

Kamienica na przestrzeni wieków zachowała niezmienioną formę i przeznaczenie. W czasie II wojny światowej zajmowali ją Niemcy, a podczas Powstania Warszawskiego służyła jako szpital. Na terenie drugiego podwórza pochowano ofiary Powstania.  Kamienica do dziś  pełni funkcje mieszkaniowe i w mniejszym stopniu usługowe.

Kamienica została wybudowana dla Anny Mikulicz-Radeckiej. Powstała najprawdopodobniej z rozbudowanego wg. projektu Władysława Marconiego domu, który stanął w 1819 roku, a ukończony  został po 1831. Drugie podwórze zabudowano po 1897 roku. Kamienica pochodzi z okresu, gdy w Alejach zakładano ogrody romantyczne, często urozmaicane altanami. Na przełomie XIX i XX wieku ta ulica o reprezentacyjnej zabudowie stała się ?salonem Warszawy?  i zachowała swój charakter  w okresie międzywojennym.

Obiekt ma pięć kondygnacji i dwa podwórza; z przejazdem bramnym i przejazdem na drugi dziedziniec. Kształt bryły i układ pomieszczeń w kamienicy został niezmieniony. Wyjątek stanowi wspólny korytarz na parterze, który łączył pomieszczenia oficyny i pierwszego podwórza, a który zamurowano. W 1973 roku w budynku wybuchł pożar, większość wnętrz spłonęło. Ocałał jedynie wystrój południowo-wschodzniej klatki schodowej. Zachowały się w niej kolumny jońskie na parterze, marmurowe schody  i żeliwna balustrada, sztukatorska dekoracja sufitów oraz stolarka drzwiowa i częściowo okienna. Podczas remontu nie odtworzono detali w pozostałych pomieszczeniach kamienicy.

Na elewacji zewnętrznej zachowały się żeliwne balustrady balkonowe a także dekoracja architektoniczna o motywach liści palmowych, wieńców laurowych, czy gałązek różanych.

ICOMOS powiększył swoje szeregi

wtorek, 15 marca 2011 17:53

Barbara Jezierska Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków została Członkiem Zwyczajnym Polskiego Komitetu Narodowego ICOMOS. Taką decyzję podjęło Prezydium Komitetu.

ICOMOS to organizacja pozarządowa o zasięgu międzynarodowym. Zrzesza około 7500 członków z ponad 130 krajów świata. Są to wybitni eksperci w zakresie konserwacji zabytków i ochrony dziedzictwa, historycy sztuki, architektury, urbanistyki, archeolodzy, geografowie, antropolodzy
i prawnicy.

Do głównych zadań ICOMOS należy rozpowszechnianie metod ochrony dziedzictwa kulturowego i konserwacji zabytków, wspieranie nowych badań dotyczących teorii i technologii służących przetrwaniu historycznego dziedzictwa: budowli i zespołów architektonicznych, złożeń urbanistycznych i historycznych miast, założeń pałacowo-ogrodowych i rezydencjonalnych oraz miejsc archeologicznych i krajobrazu kulturowego. Ważną formą działalności jest opiniowanie obiektów kandydujących do wpisu na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego.

Odkrycie w Pałacu w Sannikach

wtorek, 15 marca 2011 13:13

W trakcie prowadzonych w pałacu w Sannikach badań konserwatorskich towarzyszących pracom remontowo - adaptacyjnym, na sufitach i ścianach kilku pomieszczeń odkryto malowidła pochodzące z różnych okresów historycznych: począwszy od końca XVIII po 2 połowę XIX wieku.

Prace remontowe przy Pałacu w Sannikach rozpoczęto w styczniu 2011 r. W trakcie ich prowadzenia, oprócz malowideł na sufitach i ścianach pierwszego piętra, odkryto także drewniane posadzki taflowe pochodzące prawdopodobnie z 1910 roku.

Projekt budowlany zakładał wymianę wszystkich stropów na nowe, jednak ze względu na dobry stan zachowania odkrytych malowideł, zdecydowano o przeanalizowaniu możliwości technicznych zachowania stropów nad częścią piętra pałacu.

Raport końcowy z badań konserwatorskich poznamy na początku maja 2011 r.

Zgodnie z wynikami najnowszych badań naukowych, pałac w Sannikach pochodzi z ostatniej ćwierci XVIII wieku, a nie jak sądzono wcześniej z 1910 roku. Oznacza, to, że Fryderyk Chopin wakacje w 1828 roku spędził właśnie w tym obiekcie. Na całość założenia składa się pałac i park. Zespół pałacowo-parkowy w Sannikach był własnością znamienitych rodów szlacheckich ? Pruszaków i Sapiehów. W jego historię wpisują się przełomowe dla Polski momenty historyczne: powstania listopadowe i styczniowe oraz obie wojny światowe. W I ćwierci XIX wieku pałac został  rozbudowany i prawdopodobnie można go uznać za pierwszą realizację tzw. willi włoskiej na terenach Polski. Oprócz wartości naukowych i artystycznych pałac posiada ogromne wartości emocjonalne, związane z pobytem Fryderyka Chopina. Dzięki temu, obok Żelazowej Woli oraz kościoła w Brochowie, gdzie kompozytor został ochrzczony, pałac w Sannikach jest na szlaku krajowych i zagranicznych wycieczek.

Kompleksowe prace rewaloryzacyjne przy założeniu pałacowo-parkowym zostały dofinansowane w ramach projektu z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Mazowieckiego 2007-2013. Obiekt ma zostać przeznaczony na Europejskie Centrum Artystyczne im. Fryderyka Chopina.

     

Pałac w Sannikach