Konferencja w Muzeum Gazownictwa

poniedziałek, 27 września 2010 15:04

Dziedzictwo postindustrialne i jego kulturotwórcza rola ? pod takim hasłem w dniach 24 ? 25 września w Gazowni Warszawskiej przy ulicy Kasprzaka 25 odbyła się ogólnopolska konferencja naukowa. Honorowy patronat nad tym projektem objęła Barbara Jezierska ? Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków.

Konferencja była prezentacją zagadnień związanych z problematyką i ochroną obiektów industrialnych na terenie Polski i Europy. Spotkanie było okazją do konfrontacji doświadczeń oraz refleksji dotyczących roli dziedzictwa przemysłowego i technicznego w procesach transformacji gospodarczej, społecznej i kulturowej.

Zagadnienia, zaklasyfikowane do trzech odrębnych sekcji ? 1.Interpretacja, 2.Edukacja, 3.Rewaloryzacja - omawiane były m.in. na przykładach obiektów poprzemysłowych Warszawy po 1945 roku, gospodarki gazowej Sankt Petersburga czy dziejów energatyki wodnej na rzece Raduni. Barbara Jezierska ? Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków przybliżyła dzieje młyna w Korytowie k. Żyrardowa.

W przerwie konferencji zwiedzano Gazownię Warszawską i Muzeum Gazownictwa.

Można było również obejrzeć wernisaż wystawy fotografii Piotra Grzegorza Mądracha pt. ? Huta w Starachowicach?.

Pomysłodawcą konferencji jest warszawska Fundacja Heredits.  Jej pierwszym etapem była warszawska sesja ? koncentrująca się na zagadnieniach interpretacji, edukacji i rewaloryzacji dzieł kultury technicznej. Dopełnieniem będzie październikowe spotkanie na Dolnym Śląsku, skupiające się na zabytkach techniki jako narzędziach polityki gospodarczej, społecznej, kulturalnej oraz korzyściach uprawiania archeologii przemysłowej i ochrony reliktów techniki.

Zachecamy do obejrzenia galerii zdjęć:

Kolejny zabytek na przemysłowej mapie Warszawy

środa, 22 września 2010 08:50

Budynek dawnego Towarzystwa Akcyjnego Fabryki Garbarskiej Temler i Szwede, położony przy ul. Okopowej 78, decyzją Barbary Jezierskiej Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, został wpisany do rejestru zabytków.

Oprócz zespołu budowlanego, składającego się z budynku głównego garbarni oraz hali produkcyjnej, ochroną konserwatorską objęto również otoczenie.

Wzniesiona w latach 1858-1939 fabryka jest jednym z najstarszych zakładów przemysłowych w Warszawie a jednocześnie najcenniejszym reliktem przemysłu garbarskiego na terenie stolicy. Przedstawia równiez dużą wartość historyczną, jako świadectwo przemysłowej przeszłości Woli.

Najstarszym i najbardziej interesującym z zachowanych obiektów całego zespołu jest główny budynek fabryczny. Jego najlepiej zachowanym fragmentem jest południowo-zachodni kraniec, z elewacją utrzymaną w neoromańskiej stylistyce oraz charakterystycznymi dla tego stylu półkoliście zamkniętymi oknami oraz fryzem arkadowym.

Dzieje Fabryki Garbarskiej Temler i Szwede nierozerwalnie łączą się z życiem członków przemysłowych rodzin Temlerów, Szwede i Pfeiffer. Postaci te zajmują szczególne miejsce w historii Warszawy ? nie tylko jako przemysłowcy wpływający na ożywienie gospodarcze miasta, ale również jako osoby piastujące ważne stanowiska w magistracie, a przy tym ludzie zaangażowani w działalność społeczną i charytatywną. Jako przykład może posłużyć  biografia Aleksandra Temlera, długoletniego prezesa fabryki, który był również m.in. sędzią Trybunału Handlowego, założycielem Banku Handlowego, udzielał się także przy zakładaniu Muzeum Przemysłu i Rolnictwa, wspierając je finansowo, podobnie jak  wiele innych inicjatyw, w których chodziło o pomoc, rozwój i oświatę.

Firma rodziny Temlerów, stanowiąca podwalinę fabryki, powstała w 1819 roku. Jej założycielem był Jan Gotfryd Temler, a kolejnymi zarządcami jego synowie: Karol  i Aleksander. W 1858 roku do spółki przystapił inżynier Ludwik Szwede i od tego momentu garbarnia występowała pod nazwą

?K. A. Temler i L. Szwede?.

Pod koniec lat 70-tych XIX wieku fabryka była najpotężniejszą garbarnią na terenie Królestwa Polskiego. Przed wybuchem I wojny światowej produkowała skóry podeszwowe, pasowe, cielęce, juchtowe i surowcowe oraz pasy do maszyn. Po I wojnie światowej, chylącą się ku upadkowi garbarnię uratowali bracia Pfeiffer, którzy w 1925 roku przejęli nad nią zarząd.

W 1944 fabryka została częściowo zniszczona. Uruchomiono ją po wojnie, dzięki maszynom z pobliskich zakładów braci Pfeiffer. Dwa lata później dokonano nacjonalizacji zakładu na jego bazie powstały poczatkowo Warszawskie Zakłady Garbarskie nr 1. Przekształcono je nastepnie w Fabrykę Obuwia ?Syrena?, istniejącą do ok. 1960 r., kiedy zapadła decyzja o przeniesieniu jej poza Warszawę. Lokalizację przedłużono do 1975 roku a przedsiębiorstwo występowało odtąd pod nazwą Zakłady Przemysłu Skórzanego ?Lux-But?. Po przeniesieniu fabryki do nowo wybudowanych gmachów, budynki garbarni oddano w użytkowanie MPO oraz zakładom krawieckim ?Apis?.

Piknik w Forcie Bema

poniedziałek, 20 września 2010 16:26

Podczas rodzinnego pikniku ?Jak dawniej bywało? zorganizowanego przez Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków oraz Urząd Dzielnicy Bemowo w Forcie Bema w niedzielne popołudnie, dzieci mogły zobaczyć walki wojów średniowiecznych, usiąść za kierownicą zabytkowego samochodu, czy wylepić naczynia ceramiczne.

Uczestnicy pikniku mieli także możliwość zapoznania się z technikami tkackimi, technikami barwienia tkanin, warsztatem czerpania papieru. Starsi chłopcy próbowali swoich możliwości w łucznictwie a dziewczynki wyrabiały i piekły podpłomyki na blasze. Dla chętnych była zorganizowana gra miejska Tajemnice Twierdzy Warszawa.

Atmosferę umilały koncerty muzyki dawnej w wykonaniu zespołu Randyna.

Impreza została sponsorowana przez Urząd Dzielnicy Bemowo

Zapraszamy do obejrzenia galerii zdjęć: