czwartek, 09 kwietnia 2009 15:37

 
 Wileńska 14 pod ochroną konserwatorską, dn. 08.04.2009 r.

Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków Barbara Jezierska na wniosek Polskiego Towarzystwa Miłośników Kolei Wąskotorowych decyzją z dnia 6 kwietnia 2009 r. wszczęła postępowanie w sprawie wpisania do rejestru zabytków zespołu budynków kolejowych (budynek halowy, magazynowy i biurowy). Zespół budynków powstał po 1865 roku i jest usytuowany w Warszawie, przy ul. Wileńskiej 14. Cała procedura powinna zakończyć się w ciągu dwóch miesięcy.
Budynek parowozowni (budynek halowy) zbudowano na planie prostokąta, ściany wykonano z czerwonej, nieotynkowanej cegły. Posiada unikatową konstrukcję stalową dachu z płatwi i kątowników o więzach krzyżowych. W obu ścianach szczytowych znajdowało się po sześć bram wjazdowych z półokrągłymi szczytami w ścianach bocznych umieszczono stałe okna.
Podczas walk w 1944 roku została uszkodzona parowozownia . Po odbudowie w 1945 roku parowozowni, uruchomiono ją ponownie. Podczas prac przygotowawczych do budowy trasy WZ, okazało się, że tory trakcyjne kolidują z jej przebiegiem, dlatego też w 1947 roku parowozownię Warszawa – Wileńska zlikwidowano. Po rozebraniu torów trakcyjnych budynek parowozowni pełnił funkcje pomocnicze. Zlokalizowano tam Samochodownie PKP, obiekt adaptowano na halę postojowo-naprawczą taboru samochodowego. W magazynie na terenie dawnej parowozowni zlokalizowano również Składnice Materiałów Piśmiennych PKP oraz kilka niewielkich obiektów biurowych i magazynowych PKP.
Do 1999 roku znajdowały się tam magazyny PKP Centrali Zakupów i Sprzedaży „Ferpol”. Od tego czasu hala byłej parowozowni byłą tylko przez pewien czas wykorzystywana jako hurtownia kilku prywatnych firm, ale zły stan techniczny dachu, sprawił, że zrezygnowały one z zajmowanego obiektu.

Monika Dziekan
Rzecznik MW Konserwatora Zabytków

 

Informacja prasowa z dn. 02.04.2009 r.

piątek, 03 kwietnia 2009 15:40

Mazowsze ma sześć nowych zabytków, dn. 02.04.2009 r.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    
 
 Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków Barbara Jezierska decyzją z dnia 26 marca 2009 r. wpisała do rejestru zabytków kamienicę wraz z oficynami położoną w Warszawie, przy ul. Wspólnej 35, budynek mieszkalny położony w Warszawie przy ul. Malczewskiego 20 oraz 4 wille położone w Konstancinie ? Jeziornie, wille ?PIASKI?, ?SANS SOUCI?, ?ESTE? oraz ?SZAROTKA?.
    Kamienica przy ul. Wspólnej 35 została wzniesiona w latach 1910-1920, wg. Projektu Karola Jankowskiego i Edwarda Lilpopa. Prace wykończeniowe zakończyły się prawdopodobnie dopiero w 1926 roku. Podczas II wojny światowej budynek został częściowo zniszczony. Spalony został dach oraz część piątego piętra. W 1945 roku kamienicę odbudowano. Wówczas o jedną kondygnację podwyższono oficyny boczne. W pomieszczeniach  usunięto piece kaflowe i część sztukaterii sufitowej. W 1951 roku kamienica została upaństwowiona, a w 1996 roku powróciła do spadkobiercy ostatniego właściciela. Od 2004 r. kamienica jest w posiadaniu obecnego właściciela, który przeprowadził częściowy remont obiektu. Została odnowiona fasada kamienicy oraz elewacja oficyn, osadzono nowe płyty balkonowe i balustrady oraz wymieniono stolarkę okienną. W kilku mieszkaniach przetrwały dekoracje sztukatorskie sufitów, m.in. plafony, rozety, wici roślinne, dwubarwny parkiet z motywami kwiatowymi, stolarka drzwiowa
ramowo-płycinowa wewnątrz mieszkań. Oprócz walorów historycznych, kamienica posiada walory artystyczne, jakimi są rozwiązania formalne bryły oraz elewacje wraz z zachowanym detalem architektonicznym.
        Budynek mieszkalny, powstały w latach 30-tych XX wieku, wg projektu Jana Koszczyc-Witkiewicza, położony w Warszawie przy ul. Malczewskiego 20. W czasie wojny częściowemu zniszczeniu uległa oficyna. Wartości estetycznej temu budynkowi dodaje użycie dekoracji klinkierowej wywodzącej się z lat 70-tych XIX wieku, a bardzo charakterystyczne dla modernizmu lat 20-tych XX wieku. Oprócz walorów historycznych budynek posiada wartości artystyczne, m.in. usytuowanie budynku, czy rozwiązania formalne.
Willa ?SANS SOUSI?, mieszcząca się w Konstancinie ? Jeziornie, przy ul. Wierzejewskiego 12 została wzniesiona w 1929 r. Pomimo wtórnej zmiany artykulacji ścian zachowały się wewnętrzne dekoracje sztukatorskie na parterze, w formie kasetonów i gzymsów. Zachowana prawie w całości oryginalna  stolarka drzwiowa i okienna o ciekawych podziałach podkreśla pierwotny charakter nieruchomości. Połączenie rozczłonkowanej bryły z bogatą dekoracją sztukatorską czyni z niej zabytek o wysokich walorach artystycznych.
Willa ?PIASKI?, mieszcząca się w Konstancinie ? Jeziornie, przy ul. Wierzejewskiego 12 została wniesiona w  1922 roku wg. projektu Marcina Weinfelda. Przed II wojną światową budynek został znacznie przebudowany. Od chwili zakończenia działań wojennych rezydencja zaczęła pełnić funkcję szpitala dziecięcego. Wille często stawała w płomieniach. Obecnie jest w złym stanie technicznym. Po ostatnim pożarze, który pochłonął część dachu, budynek grozi zawaleniem. Na uwagę zasługuje sama monumentalna bryła budynku. Bryła dwukondygnacyjna z mieszkalnym poddaszem i facjatkami. Willa została wpisana do rejestru zabytków ze względu na wartości historyczne i artystyczne. Forma budynku przypomina miniaturę pałacu Radziwiłłów w Nieborowie.
    Obydwie wille ?PIASKI? oraz ?SANS SOUCI? są własnością Centrum Rehabilitacji Ruchu ? STOCER.
    Willa ?ESTE? mieszcząca się w Konstancinie ? Jeziornie, przy ul. Batorego 19, została wzniesiona w 1905 r., wg. projektu Mikołaja Tołwińskiego. Pomimo pewnych wtórnych przebudów i ingerencji w wygląd pierwotny elewacje nie utraciły swej wartości historycznej i artystycznej. Podobnie wnętrza, choć poddane gruntowemu remontowi zachowały pierwotny podział. Stolarka drzwiowa została wymieniona na nową przy całkowitym zachowaniu oryginalnego charakteru.
      Willa ?SZAROTKA? (dawniej ?STOKROTKA?) wraz z otoczeniem i figurą Matki Bożej wzniesioną ok. 1914 roku.  mieszcząca się w Konstancie ? Jeziornie, przy ul. Matejki 18. W pierwotnej formie zachowany jest kształt bryły, kompozycja elewacji oraz elementy wyposażenia, m.in. stolarka drzwiowa i ślusarska. Zestawienie silnie rozczłonkowanej bryły, delikatnej dekoracji sztukatorskiej oraz drewniany elementów nadaje budynkowi niepowtarzalny kształt i charakter.



Monika Dziekan
Rzecznik MW Konserwatora Zabytków
 

Informacja prasowa z dn. 24.03.2009 r.

środa, 25 marca 2009 14:54

Pomiędzy ortodoksją, a kreacją  24.03.2009 r.

 „Niska jakość nowej architektury, zbyt mocna przebudowa zabytków, luki w ustawodawstwie, brak stosownych ulg podatkowych – to są elementy, które utrudniają dialog pomiędzy konserwatorem, a architektem i właścicielem obiektu zabytkowego” – powiedziała Barbara Jezierska Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków, podczas wykładu inauguracyjnego konferencję naukową w Muzeum Etnograficznym w Warszawie.  Dwudniowa konferencja odbyła się pod hasłem „Pomiędzy ortodoksją a kreacją” i gościła architektów, konserwatorów zabytków  oraz  historyków sztuki z całej Polski.
Nie jest tak, że wszyscy konserwatorzy zabytków reprezentują tylko ortodoksję, a architekci kreację. Dobro zabytku, to wspólne dobro, o które wszyscy powinniśmy dbać.  Barbara Jezierska wspomniała również o „systemie konstancińskim”, który polega na świadomym niszczeniu zabytków w celu uzyskania gruntu pod nowoczesną zabudowę.
Podczas drugiego dnia konferencji  były omawiane problemy konserwacji zabytków i problemy w zarządzaniu budynkami zabytkowymi.

Monika Dziekan
Rzecznik MW Konserwatora Zabytków
 

Strona 357 z 362

«PoczątekPoprzednia351352353354355356357358359360NastępnaOstatnie»
Archiwum aktualności:
Polecamy również:

muwz_g
bskz_g
mkdn_g
muwz_g