Dawny Hotel Warszawski w rejestrze zabytków

poniedziałek, 23 października 2023 08:59

Prof. Jakub Lewicki, Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków wpisał do rejestru zabytków nieruchomych województwa mazowieckiego budynki dawnego Hotelu Warszawskiego w Płocku. Postępowanie w tej sprawie wszczęto na wniosek Powiatowej Stacji Sanitarno- Epidemiologicznej w Płocku.

Zespół dawnego Hotelu Warszawskiego zlokalizowany jest na terenie klasycystycznej części Płocka zaprojektowanej na przełomie XVIII i XIX wieku jako dzielnica urzędnicza, przy jej głównej ulicy obecnie Kolegialnej. Wspominane obiekty powstały w 1901 roku zachowały autentyczną substancję i formę historyczną z czasu budowy. Ich pierwotna bryła, artykulacja elewacji, detal architektoniczny i kompozycja wnętrza są doskonale czytelne. Stanowią relikt zabudowy Płocka z fazy neorenesansowej oraz prezentują zanikające techniki budowlane i konstrukcje z początku XX wieku. Posiadają wyjątkowe wartości historyczne i naukowe.

Na wartości artystyczne dawnego hotelu składają się: skomplikowana bryła czterech historycznych budynków, sposób kształtowania elewacji w stylu neorenesansowym z rytmem gzymsów, okien, ryzalitów, dekoracji architektonicznych - np. opasek okiennych i gzymsów. Wewnątrz budynku głównego zachowały się wyjątkowej klasy stiukowe dekoracje stropów i ścian. - Obiekt związany jest z osobą marszałka Józefa Piłsudskiego. 10 kwietnia 1921 roku przybył do Płocka by dokonać dekoracji orderami Virtuti Militari i Krzyżami Walecznych obrońców miasta, w tym harcerzy, za obronę miasta przed wojskami bolszewickimi w 1920 roku. W ratuszu miejskim nadano Naczelnemu Wodzowi honorowe obywatelstwo miasta Płocka. To ważne historyczne wydarzenie zakończył raut wydany przez Komitet Obywatelski w sali Hotelu Warszawskiego najbardziej eleganckiego lokalu w mieście - mówi prof. Jakub Lewicki.

Kolejny wpis do rejestru zabytków

wtorek, 17 października 2023 10:01

Prof. Jakub Lewicki, Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków wpisał do rejestru zabytków nieruchomych województwa mazowieckiego kamienicę wraz z terenem posesji, położoną przy ul. F. Chopina 7 w Żyrardowie.

Wniosek w tej sprawie złożył Miejski Konserwator Zabytków w Żyrardowie. Narodowy Instytut Dziedzictwa wpisał ocenił jako zasadny. Obiekt od 2007 r. znajduje się w gminnej ewidencji zabytków.

Powstanie kamienicy związane jest rozwojem prywatnej zabudowy czynszowej na terenie Żyrardowa na przełomie XIX i XX wieku. Opisywany budynek znajduje się na terenie historycznej dzielnicy Podlas. Wzniesiony został na przełomie XIX/XX w. Zabudowaną posesję w 1903 roku wydzierżawiał od hrabiego Sobańskiego Aleksander Witt - jeden z najbogatszych właścicieli domów na wynajem w Żyrardowie. Przed wybuchem lI wojny światowej kamienicę przejął syn Aleksandra Witta - Juliusz. W okresie li wojny światowej Juliusz Witt wraz z małżonką zadeklarowali swoją przynależność do narodowości niemieckiej i wyemigrowali w głąb II Rzeszy.

Pełnomocnictwo dotyczące sprzedaży pozostawionej w Żyrardowie nieruchomości przekazali niemieckiej spółce z siedzibą w Berlinie. Od niej, w styczniu 1942 roku, kamienicę odkupił Franciszek Ksawery Różycki, który w kolejnych latach sprzedał ją nowym nabywcom. W okresie powojennym, na mocy dekretu uwłaszczeniowego, budynek został przydzielony lokatorom kwaterunkowym. W latach 1962 i 1968 przeprowadzano generalne remonty budynku. W 2007 roku, ze względu na jego zły stan techniczny, został wyłączony z użytkowania. Ostatni lokator kwaterunkowy wyprowadził się w 2012 roku. Obecnie nieruchomość znajduje się w posiadaniu prywatnych właścicieli.

Zdaniem MWKZ kamienica posiada niepodważalną wartość historyczną. Zbudowana na początku XX wieku, jako jeden z pierwszych domów czynszowych w tej okolicy, dokumentuje okres dynamicznego rozwoju Żyrardowa, a w szczególności dzielnicy Podlas. O wartości artystycznej kamienicy decyduje jej wyraz architektoniczny zrealizowany w charakterystycznym dla Żyrardowa budulcu ceglanym. Surowość nietynkowanych elewacji została przełamana zróżnicowanym detalem architektonicznym. Trójkątne i proste naczółki, płyciny i opaski okienne wpływają na walor plastyczności, podnosząc reprezentacyjność obiektu.

Wartość naukowa budynku wynika jego z warstwy materialnej, na którą składa się technologia wykonania, użyte materiały budowlane oraz sposób ich opracowania. Opisywana kamienica, będąca przykładem budownictwa mieszkaniowego z przełomu XIX i XX wieku, umożliwia prowadzenie badań nad rozwojem budownictwa czynszowego w Żyrardowie, a w szczególności w odniesieniu do problematyki lokalowej pracowników znajdującej się w mieście fabryki.

W toku prowadzonej procedury MWKZ, w związku ze złym stanem technicznym obiektu, wystąpił również o opinię w zakresie zasadności wpisu obiektu do rejestru zabytków do NID. W jego opinii wskazano, iż opisywana kamienica, pomimo obecnego złego stanu technicznego, nadal reprezentuje bezsprzeczne wartości: artystyczną, historyczną i naukową oraz wartości urbanistyczne, których zachowanie leży w interesie społecznym.

Jesteśmy w pełni świadomi złego stanu zachowania budynku, dużego uszczerbku oryginalnej substancji zabytkowej oraz faktu, że w przypadku przyszłego remontu budynku konieczna będzie wymiana wielu elementów stanowiących oryginalną tkankę architektoniczną, czego skutkiem będzie ostatecznie utrata znacznej części oryginalnej substancji. W opisywanym przypadku jednak, ze względu na obecne posiadanie przez obiekt pełnego wachlarza wartości kwalifikujących go jako zabytek, remont, nawet z dużym udziałem rekonstrukcji, kosztem autentyczności znacznej części substancji architektonicznej pozwoli na podtrzymanie pozostałych jej wartości. Wartości artystyczne, historyczne i naukowe przedmiotowej kamienicy mogą zostać podtrzymane poprzez wykonanie rekonstrukcji uwzględniającej jednocześnie czytelne oddzielenie zachowanej oryginalnej i rekonstruowanej tkanki.

Zakończenie prac w cerkwi. Wręczono medale

poniedziałek, 16 października 2023 13:17

W cerkwi św. Jana Klimaka na warszawskiej Woli podsumowano zakończenie prac konserwatorskich malowideł, polichromii, dekoracji malarskich oraz ikony Matki Bożej Oranty autorstwa Jerzego Nowosielskiego pochodzących z lat 1954 i 1979 roku. Stanowią wyposażenie kaplicy pw. proroka Eliasza i błogosławionego Hieronima ze Strydonu, mieszczącej się w dolnej kondygnacji cerkwi. Na ten cel Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków przeznaczył 350 tys. złotych. Wykonane prace przywróciły pełną jakość techniczną malowideł artysty Podniesie to rangę sprawowanych liturgii, a także pozwoli udostępnić dolną cerkiew zwiedzającym.

Wykonane prace przywróciły pełną jakość techniczną malowideł artysty Podniesie to rangę sprawowanych liturgii, a także pozwoli udostępnić dolną cerkiew zwiedzającym.

Podczas uroczystości prof. Jakuba Lewickiego odznaczono Orderem II stopnia św. Równej Apostołom Marii Magdaleny. To medal nadawany przez Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny. Jest przyznawany za pracę dla dobra Cerkwi i bliźniego.